Spotykamy się w każdy poniedziałek o 19:00 w Studio U20 (Aleje Ujazdowskie 20):

06.03.2023 | godz. 19:00 | pokaz filmu „Wróblewski według Wajdy”

13.03.2023 | godz. 19:00 | pokaz filmu „Canaletto i sztuka Wenecji”

27.03.2023 | godz. 19:00 | pokaz filmu „Wielkanoc w sztuce”

03.04.2023 | godz. 19:00 | pokaz filmu „David Hockney. Pejzaże, portrety i martwe natury”

17.04.2023 | godz. 19:00 | pokaz filmu „Degas. Umiłowanie perfekcji”

24.04.2023 | godz. 19:00 | pokaz filmu „Młody Picasso”

WYSTAWA NA EKRANIE (Exhibition on Screen) to prezentacja kolekcji najwybitniejszych artystów malarstwa z najważniejszych muzeów na całym świecie. Na dużym ekranie, w znakomitej jakości obrazu HD są pokazane wystawy tematyczne, uchwycone w specjalny, dostosowany do warunków kinowych sposób. Arcydzieła malarstwa, rzeźby i grafiki będzie można oglądać na kinowym ekranie z różnych perspektyw, zaś wędrówce po salach galeryjnych i muzealnych towarzyszą historie dzieł, biografie artystów, wypowiedzi ekspertów analizujących styl i technikę obrazów.

Andrzej Wajda wspomina Andrzeja Wróblewskiego (1927-1957) jako malarza i przyjaciela. Opowiada o człowieku mierzącym się z wyzwaniami epoki i dramatycznie poszukującym swojej przestrzeni. Wróblewski widziany oczami Wajdy to geniusz, który długo musiał czekać na uznanie, ale też sam nie do końca rozpoznawał własną wielkość. Ich ścieżki przecięły się zaraz po wojnie, kiedy obaj studiowali w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Urodzony w Wilnie młody artysta kształcił się na wydziale malarstwa i rzeźby, studiował także historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Film powstał przy okazji wystawy pod tym samym tytułem zorganizowanej w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie w 2015 roku.

WSTĘP WOLNY!

„Zaproszono cię do Pałacu Buckingham” – tak o swojej przygodzie z filmem „Canaletto i sztuka Wenecji” opowiada dziś jego reżyser. Okazją była wielka wystawa dzieł Antonio Canaletto w Królewskiej Galerii w Londynie. Ambicją twórcy filmu było nie tylko pokazanie samych obrazów i szkiców artysty, ale wniknięcie w realną atmosferę miasta, w którym tworzył, XVIII–wiecznej, ale także współczesnej Wenecji, pokazanie specyfiki stylu Canaletta na tle innych weneckich mistrzów.

Dodatkowo filmowcem kierowało zastanowienie się nad inspiracjami (czy tylko materialnymi?) tej ogromnej pracy, wniknięcie w techniki malarskie i rysunkowe twórcy niezliczonych dzieł. Canaletto w młodości towarzyszył swemu ojcu, który zajmował się tworzeniem dekoracji do przedstawień teatralnych i operowych. W owym czasie w Wenecji działało aż 17 oper, więc postawa nieco uroczysta i fantazyjna wchodziła też w tematykę późniejszych obrazów włoskiego mistrza.

Bywał on świadkiem wielu wydarzeń z kręgu opery, a przecież weneccy muzycy to także wielcy mistrzowie i twórcy arcydzieł, np. Antonio Vivaldi. W filmie „Canaletto i sztuka Wenecji” mamy więc także sporą dawkę muzyki, młoda brytyjska sopranistka Jenny Bacon śpiewa w oryginalnej fryzurze i XVIII-wiecznym makijażu arię z opery Vivaldiego La verita in cimento RV 739 – Tu m'offendi Zelim. Film Phila Grabsky’ego ma w ogóle bardzo ciekawą ilustrację muzyczną skomponowaną przez Asę Bennetta, który tradycyjnie uczestniczy przy produkcji filmów z cyklu „Wystawa na Ekranie”.

Historia śmierci i zmartwychwstania Chrystusa przez ostatnie 2.000 lat wywierała ogromny wpływ na kulturę i robi to nadal. Inspirowała najznamienitszych artystów Zachodu. To najprawdopodobniej największe wydarzenie w historii świata.

Phil Grabsky, reżyser i pomysłodawca cyklu reportaży kinowych pod tytułem "Wystawa na Ekranie", śledzi odzwierciedlenia biblijnej historii śmierci i zmartwychwstania w sztuce, od czasów pierwszych chrześcijan po współczesność.

Zrealizowany w Jerozolimie, Stanach Zjednoczonych i całej Europie film eksploruje różne sposoby, w jakie artyści przedstawiali wydarzenia Wielkiej Nocy na przestrzeni wieków.

Film powstał z okazji 80. urodzin malarza. David Hockney jest jednym z największych żyjących artystów brytyjskich, jego prace posiadają w swych kolekcjach najważniejsze muzea i galerie sztuki współczesnej na całym świecie, w tym: MET (Metropolitan Museum of Art) oraz MoMA (Muzeum Sztuki Nowoczesnej) w Nowym Jorku, Centre Pompidou w Paryżu, Tate Galery w Londynie i Muzeum Sztuki Współczesnej w Tokio.

Podstawą dla powstania tego filmu ukazującego pełnię bezkompromisowego talentu Hockneya były dwie olbrzymie wystawy przygotowane przez Royal Academy of Arts w Londonynie: „Krajobrazy” i „Portrety i martwe natury”, które stały się zwieńczeniem trwającej już ponad pięć dekad kariery malarza. Według Hockneya film lepiej niż on sam wyjaśnia, co kryje się za jego twórczością. Hockney nieustannie wprowadza innowacje do sztuk wizualnych w skali globalnej. Zainspirowany pop-artem i ostrym światłem Los Angeles, gdzie spędził trzy lata, poszedł dalej, włączając do swojej twórczości elementy fotografii i kolażu. Realizuje nie tylko cykle malarskie, ale także projekty scenograficzne i inne.

W podeszłym wieku Degas bywał czasem sfrustrowany swymi niepowodzeniami spowodowanymi kłopotami ze wzrokiem, ale jego determinacja w wychwytywaniu rysów codziennego życia była widoczna w każdym artystycznym posunięciu. Starał się uchwycić ruch i prawdę, malując nie tylko tancerki paryskiej opery (z których to obrazów zasłynął), ale także wyścigi konne i przechodniów na ulicach. Nigdy w pełni nie usatysfakcjonowany, wiele swoich rysunków i rzeźb przechowywał prywatnie przez całe życie, nie prezentując ich szerokiej publiczności. Teraz, dzięki dokładnemu badaniu, można je uznać za jedne z najpiękniejszych i najbardziej ekspresyjnych dzieł nowożytności. Korzystając z pisemnych relacji przyjaciół i komentatorów oraz z listów malarza, film ujawnia bardziej złożoną prawdę o jednym z najbardziej wpływowych francuskich artystów końca XIX wieku i eksploruje najróżniejsze obszary jego twórczości – od rysunku i pastelu, poprzez olejne malarstwo sztalugowe, po rzeźbę.

Pablo Picasso był jednym z najwybitniejszych artystów wszech czasów – i aż do swojej śmierci w 1973 roku jednym z najbardziej płodnych artystów. Wiele filmów zajmowało się późniejszymi latami jego życia i twórczości – dziełami i szerokim kręgiem przyjaciół. Ale gdzie i jak to się wszystko zaczęło? Co spowodowało, że Picasso zajął pierwsze miejsce wśród twórców sztuki europejskiej? Nadszedł czas, aby spojrzeć na wczesne, zwykle pomijane, lata życia Picassa; wychowanie i naukę, które doprowadziły do jego niezwykłych osiągnięć.

Trzy miasta odegrały kluczową rolę w kształtowaniu się przyszłego malarza: Malaga, Barcelona i Paryż. Film „Młody Picasso” bada wpływ każdego z nich na artystę, koncentrując się na konkretnych dziełach z tych wczesnych lat. Film wyjaśnia, w jaki sposób młody twórca rozwijał swoje rzemiosło. Przyglądając się uważnie dwóm kluczowym wczesnym okresom – tak zwanemu Okresowi Niebieskiemu i Okresowi Różowemu – film przenosi nas aż do 1907 roku i momentu powstania kluczowego obrazu w historii sztuki współczesnej – „Les Demoiselles d’Avignon” („Panien z Awinionu”). Był to obraz, który wstrząsnął światem sztuki, ale i zmienił go nieodwołalnie. Picasso miał wtedy tylko 25 lat. Ściśle współpracując ze wszystkimi trzema Muzeami Picassa w Maladze, Barcelonie i Paryżu, autorzy filmu wyjaśniają, jak wzniósł się na takie wyżyny geniuszu.