posiedzenie Rady Programowej Centrum Kultury Filmowej im. Andrzeja Wajdy w Muzeum Manggha w Krakowie
|
Zapraszamy do StudiaU20 w Centrum Kultury Filmowej im. Andrzeja Wajdy na inaugurację cyklu KANON KLASYKI FILMOWEJ. Już 3 października odbędzie się pokaz filmu „Złodzieje rowerów” w reż. Vittoria De Siki.
Każdy z pokazów poprzedzi prelekcja, w której kuratorka cyklu Diana Dąbrowska zaprezentuje sylwetkę twórcy, wprowadzi w tematykę dzieła, przybliży realia polityczno-społeczne jego powstania. Wskaże też aktualny wymiar dzieła i zaproponuje możliwe tropy interpretacyjne. Po każdym z pokazów organizatorzy zachęcą widzów do udziału w dyskusji.
Kuratorką cyklu KANON KLASYKI FILMOWEJ jest Diana Dąbrowska - filmoznawczyni, animatorka kultury, absolwentka studiów kulturoznawczych na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Jej teksty ukazały się m.in. w miesięczniku „Znak”, „Kino”, „Ekrany” czy na wirtualnych łamach Filmwebu i Kultury Liberalnej. W 2022 roku otrzymała nagrodę PISF w kategorii „Krytyka filmowa”. Od 2019 roku dyrektorka artystyczna festiwalu filmowego Hommage a Kieślowski w Sokołowsku.
WSTĘP WOLNY na wszystkie wydarzenia z cyklu. Obowiązuje rezerwacja bezpłatnych wejściówek.
„Złodzieje rowerów”, reż. Vittorio De Sica
Rok produkcji: 1948
Czas: 89 min.
Włochy, rok 1948. Mieszkańcy Rzymu próbują odbudować swoje życie wśród licznych zniszczeń. Wraz z resztkami wojennego pyłu pragną strzepać z siebie ostatnie pokłady strachu i udręczenia. Idzie nowe, to pewne. Ale najpierw potrzebna jest praca, która umożliwi ludziom dalsze przetrwanie. Podobnie jak wielu innych bezrobotnych, Antonio Ricci (w tej roli naturszczyk Lamberto Maggiorani) wypatruje jakiegoś zajęcia. Pojawia się szansa, by nająć się jako rozlepiacz plakatów. Konieczne jest jednak posiadanie roweru, który uboga rodzina zastawiła w lombardzie. Maria, żona Antonia, wymienia ostatnie prześcieradła na dwukołowy pojazd. Zdaje się, że szczęście wreszcie zapukało do drzwi państwa Riccich. Ufny Antonio bierze się nazajurz za robotę. Skupiony na zjawiskowej Ricie Hayworth, której twarz w postaci kawałka plakatu mężczyzna starannie nakleja na tablicę, Ricci nie zauważa, że złodzieje zaczaili się na jego rower. To początek dramatu, który zmusi Antonia i jego małoletniego syna Brunona (dziewięcioletni Enzo Staiola) do poszukiwania na własną rękę skradzionej własności.
„Wakacje z Moniką”, reż. Ingmar Bergman
Rok produkcji: 1953
Czas: 96 min.
Harry (Lars Ekborg) i Monika (Harriet Andersson) żyją w ponurej, pozbawionej perspektyw rzeczywistości. On pracuje w składzie porcelany, ona w sklepie warzywnym. Gdy latem Monika traci pracę, podejmują decyzję o wyjeździe ze Sztokholmu, byle dalej od szarego, przygnębiającego życia. Chłopak kradnie motorówkę swego ojca i oboje uciekają w nieznane. Wraz z nadchodzącym końcem wakacji powracają do miasta.
„Rashōmon”, reż. Akira Kurosawa
Rok produkcji: 1950
Czas: 88 min.
„Rashomon” - nagrodzony Złotym Lwem w Wenecji a następnie Oscarem - został przez krytyków uznany za arcydzieło i zainicjował w skali międzynarodowej duże zainteresowanie nieznanym wówczas kinem japońskim.
Akcja toczy się w zniszczonym wskutek wojny domowej i trzęsienia ziemi średniowiecznym Kioto. W ruinach bramy miejskiej lub dawnej świątyni [Rashomon to Wrota Demonów] chroni się przed ulewnym deszczem kilku mężczyzn. Jeden z nich opowiada o napadzie okrutnego zbójcy na samuraja i jego żonę, o namiętnościach, gwałcie i zbrodni. Oglądamy przedstawiane przed sądem relacje trojga uczestników wydarzeń (przy czym zmarły mówi poprzez medium) i przypadkowego świadka. Różnią się one zasadniczo co do przebiegu zajścia i zachowań poszczególnych osób. W miarę rozwoju opowieści mnożą się intrygujące znaki zapytania...
„Obywatel Kane”, reż. Orson Welles
Rok produkcji: 1941
Czas: 119 min.
„Obywatel Kane” to film legendarny, powszechnie uważany za jeden z najważniejszych i najbardziej przełomowych w historii kina, przez 50 lat (do 2012) utrzymujący się na pierwszym miejscu listy najważniejszych filmów w historii kina, ogłaszanej przez brytyjski „Sound & Sound”.
„Obywatel Kane” był niezwykłym debiutem filmowym młodego (26 lat) dziennikarza i reżysera Orsona Wellesa, którego zaproszono do współpracy z kinematografią po spektakularnym sukcesie słuchowiska o najeździe Marsjan, według książki H. G. Wellsa „Wojna światów”. Audycja ta, w formie radiowego reportażu, wywołała panikę wśród całych rzesz słuchaczy. Film opowiada dramatyczną historię Charlesa F. Kane’a, przemysłowca i potentata prasowego, dynamicznego i władczego, realizującego pełne rozmachu pomysły i fantazje, a jednocześnie samotnego i pozostającego w sferze uczuć w świadomości przegranego. To znakomity, kontynuujący najlepsze tradycje amerykańskiej powieści, obraz ekspansywnej kariery i mechanizmów sterujących życiem społecznym. Jednocześnie utwór przypominający prozę Marcela Prousta, poszukujący w minionym czasie prawdy o ludzkim wnętrzu, przeżyciach, rozterkach i tęsknotach. (autor: Zygmunt Machwitz) Akademia Filmowa
„La Strada”, reż. Federico Fellini
Rok produkcji: 1954
Czas: 94 min.
Delikatna Gelsomina (wspaniała Giulietta Masina) zostaje wykupiona od matki przez wędrownego siłacza Zampano (Anthony Quinn). Prosty i brutalny mężczyzna angażuje dziewczynę do objazdowych występów, traktując ją jak niewolnicę. Uzależniona od swego właściciela bohaterka początkowo próbuje uciec, ale po jakimś czasie tworzy się między nimi tajemnicza więź. Wsparciem dla Gelsominy staje się przypadkowo poznany linoskoczek o pseudonimie Szalony, dzięki któremu artystka odzyskuje poczucie własnej wartości.
Federico Fellini uznawał „La Stradę” za swój przełomowy film – to tutaj pożegnał się z neorealizmem i zwrócił w stronę realizmu magicznego, który wypełnił jego późniejszą twórczość.
-- -- -- --
Wydarzenie jest współfinansowane ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej
