5. FORUM FILMU DOKUMENTALNEGO DLA MŁODEJ WIDOWNI
|
ZARYS POMYSŁU: Król Maciuś I to swoista hybryda międzygatunkowa: pełnometrażowy dokument, fabuła, a także po części forma eksperymentalna. Podobnie jak przy projekcie Symfonia Fabryki Ursus najważniejszym celem jest przeprowadzenie długofalowego procesu, w tym wypadku edukacyjnego odnoszącego się do praktyk Janusza Korczaka,z którego dopiero – jako efekt końcowy – powstanie forma audiowizualna. Wspomniany proces edukacyjny będzie opierać się na pracy z dziećmi, pochodzącymi z różnych grup społecznych, o rozmaitych doświadczeniach (dzieci z domów dziecka, z utrudnionym dostępem do kultury, marginalizowane, z grup defaworyzowanych, ale także ze środowisk klasy średniej etc.). Niezwykle istotne będzie zderzenie tych grup, ich wymiana, spotkania dzieci z różnym bagażem emocjonalnym, światopoglądowym, rozmaitymi spojrzeniami na rzeczywistość. Cały proces będzie przebiegać przy uważnej obserwacji doświadczonych osób dorosłych, które w żaden sposób i na żadnym etapie nie będą mogły w niego ingerować. Obecność dorosłych w całym procesie będzie polegać jedynie na towarzyszeniu i usługiwaniu dzieciom, podczas gdy cała sprawczość zostanie przekazana w ręce dzieci (dosłownie w ten sam sposób, co w książce Król Maciuś I). Czerpiąc z codziennego doświadczenia placówek demokratycznych, steinerowskich, walfdorfskich, czy montessoriańskich stawiamy przed sobą to wyzwanie. Sami dorośli wprowadzeni zostaną do ostatecznego filmu jako Ministrowie króla Maciusia.
ZARYS POMYSŁU: Miesiączka to bardzo ważny moment w życiu każdej dziewczyny. Początek przemiany dziewczynki w kobietę. Chciałabym oswoić ten temat, który często kojarzy się z czymś wstydliwym i mało przyjemnym.
Kiedyś nie poruszało się z dziećmi tematu menstruacji, dopóki sam nie wypłynął. Po prostu pewnego dnia dziewczyna dostawała okres, nieświadoma, co się właściwie dzieje i przekonana, że coś z nią jest nie tak. Ratunkiem była mama albo koleżanki. Pierwszej miesiączce towarzyszyły często wstyd i strach - ja sama miałam atak histerii. Leje się ze mnie krew, boli mnie brzuch, dlaczego spotyka mnie coś tak strasznego? Dzisiaj na pewno jest trochę lepiej ale nadal istnieje silne przeświadczenie, że okres należy ukrywać. Niektóre nastolatki boją się o tym powiedzieć nawet mamie. Chcę porozmawiać z dziewczynami w różnym wieku (te które jeszcze nie mają miesiączki, właśnie zaczęły miesiączkować, już od jakiegoś czasu miesiączkują) o ich doświadczeniach związanych z miesiączką.
ZARYS POMYSŁU: Dziewięcioletnia Ania szuka swojego wymarzonego psa do adopcji, zastanawiając się jaki będzie. Nastoletnia Nadia szkoli swoje dwie ratownicze labradorki w starej fabryce. Trzynastolatek Michał uczy się od psów oswajać autyzm, a Agnieszka, ośmioletnia niemówiąca dziewczynka z padaczką, nawiązuje cichą przyjaźń ze swoją opiekuńczą suczką - Adą. Film portretuje niecodzienne relacje między dziećmi i psami, ukazując jak nasi czworonożni przyjaciele są nam oddani. Czy adoptowany psiak Ani będzie zabawką czy czymś więcej w jej życiu, pozostaje pytaniem otwartym, jako refleksja dla widza.
ZARYS POMYSŁU: Dominika jest bardzo wrażliwą 11-latką. Ma pewne trudności w kontaktach z rówieśnikami przez to, że cierpi na zespół Aspergera. Jednak odnajduje ukojenie w kontakcie ze zwierzętami, które ma w domu (kot, chomik, królik) oraz w klubie jeździeckim, gdzie chciałaby zostać wolontariuszką. W domu i w stajni czuje się bezpiecznie, w przeciwieństwie do szkoły. Mimo trudności chce się uczyć i stara się być pilną, bo wie, jak bardzo jest to ważne. Dominika mieszka z 6-letnim bratem Dorianem oraz mamą Natalią. W rodzinie obserwuję bardzo pogłębione relacje - rodzeństwo pozostaje silnie solidarne, a mama razem z nimi. Ponadto pani Natalia jest bardzo ambitną osobą. Pomimo życiowych trudności i wielu obowiązków ciągle się uczy, chce zostać higienistką stomatologiczną i wyemigrować do Anglii. Dominika do tej pory starannie uczyła się angielskiego, mimo że trudno jej wyobrazić sobie opuszczenie świata, który zna, zwłaszcza klubu. Wiele pytań pojawiło się w związku z koronawirusem. Pani Natalia dostrzega, że branża stomatologiczna została zawężona, na razie nie ma możliwości podjęcia stażu w gabinecie. Chce zatrudnić się na ten czas w Biedronce. Tematem opowieści ma być świat dziecka zestawiony ze światem dorosłych. Chciałabym przyjrzeć się sytuacji, w której dziecko może zostać wyrwane ze środowiska, w którym wyrosło i które zna w całej rozciągłości.
ZARYS POMYSŁU: Bohaterem filmu jest Jędrzej, 8-latek. Chodzi do szkoły podstawowej o profilu sportowym. Ale jedyną dyscypliną sportu, którą lubi jest pływanie. Bardzo chce nauczyć się dobrze pływać. Dlatego też zdecydował się na tę szkołę. Musiał przejść testy sprawnościowe, a nigdy specjalnie nie przepadał za uprawianiem sportu. Tata próbuje go co jakiś czas przekonać np. do piłki nożnej, ale jak podkreśla Jędrzej – chłopcy nie muszą interesować się wyłącznie kopaniem piłki. Inaczej rzecz się ma z pływaniem. Pływanie daje rodzaj wolności. Najlepiej radzą sobie z pływaniem syreny. Magiczne, mityczne stworzenia, które potrafią oddychać pod wodą. Jędrzej chciałby tak pływać jak syrena. Dlatego też zamówił specjalną monopłetwę, która przypomina syreni ogon. Wybór koloru płetwy nie był prosty, bo większość z nich jest „dziewczęcych”. Na szczęście – niebieski „chłopięcy” również się znalazł. Nie jest łatwo tłumaczyć się ze swoich wyborów. Ale Jędrzej wie, że każdy może mieć takie hobby, może dokonywać takich wyborów – jakich chce.
ZARYS POMYSŁU: Tematem filmu są relacje w rodzinie wielodzietnej. Moim celem jest zaobserwowanie ich dynamiki w sytuacjach, w których dzieci współpracują ze sobą, wpierają się oraz gdy pojawiają się konflikty. Ile jest przestrzeni na realizowanie własnych potrzeb emocjonalnych? Interesuje mnie także sposób w jaki bohaterowie realizują swoją potrzebę samotności. Gdzie jest przeznaczone na to miejsce w kontekście zarówno fizycznym, jak i mentalnym? Beata i Kamil Chmiel są rodzicami pięciu chłopców i jednej dziewczynki. Franek (11 lat), Klara (9 lat), Błażej (7 lat), Sebek (5 lat), Tomek (3 lata) i Kamil (6 miesięcy) wychowują się w domu, w miejscowości pod Krakowem. Dzieci nie chodzą do szkoły, mają edukację domową. Wyjeżdżają z rodzicami na wycieczki, by zdobywać górskie szczyty. To ważny element ich rodzinnej tradycji.
ZARYS POMYSŁU: Trojaczki: Róża, Boguś i Sławek. Mają 15 lat i są bardzo utalentowani. Boguś i Sławek trenują piłkę nożną. Sławek jest na tyle obiecującym zawodnikiem, że był już na testach w Górniku Zabrze a tydzień temu wrócił z testów w Londynie w jednym z najlepszych tamtejszych klubów. Sławek jest w trakcie trudnych wyborów, czy wyjechać czy zostać w Polsce. Dodatkowym ciekawym wątkiem jest relacja między braćmi, ponieważ Boguś również trenuje piłkę, ale na razie bez tak poważnych propozycji jak Sławek. Wydaje się, że na tym etapie brat raczej kibicuje niż zazdrości.
