Telewizja Polska ogłasza konkurs dla studentek i studentów szkół filmowych „Ziemia obiecana”
|
Tegoroczny program wydarzeń plenerowych na dziedzińcu kina Tęcza (ul. Suzina 6) zainauguruje 22 czerwca (czwartek) o 19:00 spotkanie z Maciejem Karpińskim, autorem książki „Pan Andrzej. Portret z pamięci”, w której opowiada o swojej współpracy i przyjaźni z Andrzejem Wajdą, kreśląc – czasem sentymentalnie, a niekiedy z humorem – wyjątkowy portret wybitnego artysty widzianego z bliska, podczas pracy, w podróżach czy po prostu w życiu codziennym. To zarazem swoista relacja zza teatralnych kulis i z planów filmowych, opisująca od podszewki proces powstawania pamiętnych dzieł Mistrza, bogato ilustrowana jego rysunkami, szkicami i projektami oraz prywatnymi listami. Uzupełniają ją liczne fotografie, w większości publikowane po raz pierwszy. Spotkanie poprowadzi dziennikarz filmowy, Janusz Wróblewski. W jego trakcie będzie możliwość zakupu książki. Po spotkaniu odbędzie się pokaz filmu „Zemsta”.
Decyzją żoliborskich radnych rok 2023 został ogłoszony Rokiem Aliny Janowskiej, dlatego w każdy kolejny czwartek o 20:45 w kinie letnim będzie można obejrzeć filmy z jej udziałem.
Alina Janowska, aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, była związana z Żoliborzem przez wiele lat. Od 1966 do 1980 roku należała do zespołu żoliborskiego Teatru Komedia, a w 1975 roku zamieszkała tu z mężem – architektem i szermierzem Wojciechem Zabłockim – w zaprojektowanym przez niego domu przy ul. Kaniowskiej na Żoliborzu Oficerskim. W czasie drugiej wojny światowej została oskarżona o udzielanie pomocy Żydom i aresztowana, uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim, a w wolnej Polsce zajmowała się działalnością społeczną.
Kino letnie na dziedzińcu Tęczy w tym roku będzie działało również we wtorki. CKF we współpracy z partnerami zaprasza widzki i widzów na wyjątkowe pokazy filmów z Izraela, Senegalu i Ukrainy.
Joey Miller jest królem imprezowiczów z Detroit, samotnym ojcem i tonącym w długach. Podczas jednego z jego ostatnich koncertów dziwaczny wypadek niszczy cały jego cenny sprzęt nagłaśniający. Ponieważ do bat micwy jego córki Julie pozostały tylko cztery tygodnie, jest gotów zrobić prawie wszystko, aby go zastąpić. W ostateczności zwraca się do swojego podejrzanego wujka Morty'ego, który zgadza się dać mu potrzebne 20 kawałków, ale pod jednym warunkiem: Joey musi ukraść ściśle tajny przepis swojej babci Rose na koszerne marynaty koperkowe.
W poszukiwaniu kuchni izraelskiej” to portret Izraelczyków opowiedziany poprzez jedzenie. Pokazuje dosłowne oblicze kultury Izraela. Film przedstawia sylwetki szefów kuchni, kucharzy domowych, winiarzy i serowarów wywodzących się z ponad 100 kultur tworzących dzisiejszy Izrael – żydowskiej, arabskiej, muzułmańskiej, chrześcijańskiej, druzyjskiej. Bogata i ludzka strona historii ludzi wyłania się z ich kultury jedzenia.
Dwunastoletni Abe chce zostać szefem kuchni i łączyć ludzi poprzez gotowanie. Chłopiec porzuca więc letni obóz i zaczyna pracować z Chico - ulicznym kucharzem, który zachęca go do wychodzenia poza kulinarne przyzwyczajenia.
Pokazy realizowane we współpracy z Instytutem Francuskim / Institut français de Pologne à Varsovie.
Ousmane Sembene (1923-2007) był senegalskim reżyserem i pisarzem, uznawanym za ojca kina afrykańskiego, który w swojej twórczości poruszał tematy kolonializmu, nierówności społecznych i walki o niezależność. Jego film "The Money Order" z 1968 roku jest jednym z ważnych dzieł w historii afrykańskiego kina, ukazującym życie mieszkańców Senegalu w obliczu biurokracji i korupcji. To opowieść o prostym mężczyźnie, który próbuje zrealizować swoje marzenie, staje się metaforą walki jednostki z systemem.
„Black Girl” to ikoniczny film z 1966 roku, wyreżyserowany przez Ousmane'a Sembene, który jest uznawany za kamień milowy w historii kina afrykańskiego. Film opowiada poruszającą historię młodej senegalskiej guwernantki, która wyjeżdża do Francji i doświadcza brutalnej wyzyskującej rzeczywistości ze strony swojej francuskiej pracodawczyni, odsłaniając przy tym głęboko zakorzenione nierówności rasowe i społeczne.
„Afrique sur Seine”, wyreżyserowany w 1955 roku przez trójkę afrykańskich twórców - Paula Soumanou Vieyrę, Mamadou Sarra i Jacquesa Mela Kane'a, to pionierski film dokumentalny, który eksploruje życie afrykańskiej społeczności w Paryżu, odkrywając ich doświadczenia migracji, tożsamości i dążenia do równości w obcym środowisku.
Film przedstawia historię czarnych intelektualistów i artystów z paryskiej dzielnicy Saint-Germain-des-Prés. Film podejmuje tematykę tożsamości, walki z rasizmem i wyrażania kulturowej różnorodności w środowisku, które często ignoruje głosy afrykańskiej diaspory.
Film dokumentalny, który przedstawia wybitnego pisarza i aktywistę Jamesa Baldwina podczas jego pobytu w Paryżu. Film eksploruje głębokie refleksje Baldwina na temat rasizmu, tożsamości i polityki, ukazując jego niezłomne zaangażowanie w walkę o równość i sprawiedliwość społeczną.
Historia trzech rodzin – ukraińskiej, polskiej i żydowskiej – o ich wspólnym życiu w dużym domu w Stanisławowie w latach 1938-1944. Kiedy Sowieci, a później Niemcy okupują miasto, Żydzi i Polacy są prześladowani i mordowani. Ukraińska nauczycielka, poświęcając swoje życie, ratuje dzieci sąsiadów i własna córkę. Film oparty jest na wspomnieniach Teresy, słynnej nowojorskiej piosenkarki, która została wtedy uratowana. Wspomina te wydarzenia w noc Bożego Narodzenia, czekając na lot do Jarosławy – Ukrainki, z którą wspólnie przeżyła wojnę. Jedyne, co zostało Teresie z tamtych czasów, to ukraińska pieśń – "Szczedryk". Teraz marzy o śpiewaniu go razem z Jarosławą.
Vadym to dwudziestopięcioletni muzyk i realizator dźwięku, który marzy, aby opuścić rodzinne strony i zamieszkać za granicą. Nie dość, że trudno mu wiązać koniec z końcem, to jeszcze okazuje się, że potrzebuje drogiego zabiegu dentystycznego. Po wielu eksperymentach w życiu zawodowym i prywatnym, otrzymuje szansę na lepsze życie w Kanadzie. Aby otrzymać dobrze płatną pracę w branży gier komputerowych, musi jedynie nagrać dźwięki karpackich zwierząt, bardziej umęczonych od tych szczęśliwych z Kanady. Sprawy komplikują się, kiedy okazuje się, że głównym kompanem jego podróży będzie jego matka Galia.
Charków, lata 30. ubiegłego wieku. Złota era ukraińskiej sztuki. W nowym, luksusowym Domu „Słowo”, zbudowanym specjalnie dla artystów, znajduje swoje miejsce młody, ambitny poeta Wołodymyr Akimow. Pochodzi z prowincji, pracuje jako korektor w prasie i nigdy nawet nie marzył, że zamieszka pod jednym dachem z uznanymi ukraińskimi pisarzami i artystami. Uważa swoją poezję za genialną, ale nikt nie traktuje poważnie jego wysiłków literackich, nie mówiąc już o okazjonalnych chichotach nad jego epigońskimi wierszami. Jednak los się do niego uśmiecha. Szef agencji wywiadu politycznego proponuje mu, aby został autorem napisanej wcześniej sztuki. Akimow zgadza się, podpisując notę o nieujawnianiu informacji. Poeta nie ma pojęcia, jaką cenę zapłaci za ten sukces. „Dom ‘Słowo’” to historia ukraińskiego pokolenia artystów prześladowanych przez system totalitarny – na tle jednego z największych ludobójstw XX wieku, Hołodomoru, który spowodował śmierć blisko 7 milionów ludzi.
